ผลของ HPMC สำหรับน้ำยาเคลือบฟิล์ม
เทคนิคการเคลือบฟิล์มน้ำกำลังเป็นที่สนใจในอุตสาหกรรมยาในปัจจุบัน เทคโนโลยีนี้มีมาก่อนทั้งในเทคโนโลยีสีและกาว เป็นสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ประยุกต์ เช่น พอลิเมอร์ พื้นผิว กลศาสตร์ และวิทยาศาสตร์การไหล คุณภาพของการเคลือบขึ้นอยู่กับวัสดุเคลือบฟิล์ม ดังนั้นจึงมีความพยายามอย่างมากในการศึกษาความสามารถในการละลาย การซึมผ่าน คุณสมบัติทางกลและรีโอโลจีของฟิล์มที่ทำจากวัสดุเคลือบฟิล์มชนิดต่างๆ การศึกษาเกี่ยวกับการเคลือบฟิล์มยามักจะตรวจสอบคุณสมบัติเชิงกลของฟิล์มอิสระที่เตรียมโดยเทคนิคการหล่อหรือการพ่น คุณสมบัติรีโอโลจีของสารละลายเคลือบมีความสำคัญในกระบวนการเคลือบฟิล์มเนื่องจากผลกระทบต่อการพ่น การทำให้เป็นละออง การแพร่กระจาย และการแทรกซึม (4) Aulton และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษายางยืด พลาสติก และ คุณสมบัติการยืดหยุ่นหนืดของฟิล์ม HPMC โดยวิธีการเยื้อง (1) ผลของวิธีการเตรียมฟิล์ม (ฟิล์มหล่อและฟิล์มพ่น) ได้รับการศึกษาโดย Obara และเพื่อนร่วมงาน (2) การตรวจสอบการส่งผ่านไอน้ำและคุณสมบัติเชิงกล (ความแข็งแรงในการเจาะและ % การยืดตัว) ของฟิล์มเป็นฟังก์ชันของประเภทโพลิเมอร์และความหนืด ประเภทพลาสติไซเซอร์ และความเข้มข้น (3) วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้คือเพื่อตรวจสอบผลกระทบของเกรดพอลิเมอร์และน้ำหนักโมเลกุลของพลาสติไซเซอร์ต่อพฤติกรรมการยืดหยุ่นตัวหนืดของสารละลายเคลือบ
ผลลัพธ์และผลการสนทนาของเกรด HPMC การสูญเสียแทนเจนต์ของเกรดต่างๆ ของ HPMC (E5, E15 และ E50) ถูกวางแผนเทียบ กับ ω ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงว่าการสูญเสียแทนเจนต์เพิ่มขึ้นเป็น ω = 6.25 (คุณสมบัติหนืด) แล้วลดลงที่ความถี่สูงสำหรับ HPMC E50 HPMC E5 แสดงให้เห็นว่าการสูญเสียแทนเจนต์ลดลงในความถี่นี้ เนื่องจากมีความหนืดน้อยลงในทุกอุณหภูมิ ยกเว้น 60 ° C (รูปที่ 1) อุณหภูมินี้มากกว่าจุดก่อเจลด้วยความร้อน HPMC (=52 ° C) ดังนั้นการตกตะกอนจึงเกิดขึ้นและระบบแสดงความหนืดที่สูงขึ้นและแทนเจนต์การสูญเสียที่สูงขึ้น ความแตกต่างระหว่างพฤติกรรมของสารละลาย 15% (w/v) ของ E5 และ E15 นั้นน้อยกว่าที่สามารถสังเกตได้ในสารละลาย E5 และ E50 เนื่องจากน้ำหนักโมเลกุลค่อนข้างเท่ากัน (รูปที่ 2) การใช้แบบจำลองเชิงกลที่สร้างขึ้นจากการรวมกันของสปริง (องค์ประกอบที่ยืดหยุ่น) และแดชพอต (องค์ประกอบที่มีความหนืด) สามารถเข้าใจพฤติกรรมของสารละลายเคลือบภายใต้การสั่นได้ดีที่สุด ที่ความถี่สูง สปริงสามารถยืดออกและหดตัวได้ภายใต้แรงเฉือนที่กำหนด แต่แดชพอตมีเวลาน้อยมากในการเคลื่อนที่ (5) ดังนั้น ระบบจึงทำงานโดยพื้นฐานแล้วเป็นของแข็งยืดหยุ่นของโมดูลัส G ที่ความถี่ต่ำ สปริงยังสามารถยืดออกได้ แต่ในกรณีนี้ แดชพอตจะมีเวลาเพียงพอในการเคลื่อนที่และยืดออกมากเกินกว่าสปริงมาก
ระบบจึงทำงานโดยพื้นฐานแล้วเป็นของเหลวหนืดที่มีความหนืด η ผลของความเข้มข้นของ HPMC ตามข้อมูลการไหลและความใกล้เคียงกับสภาพจริงในกระบวนการเคลือบฟิล์ม เลือก T = 40 ° C, ω = 6.25 และ f = 1 Hz สำหรับการตรวจสอบ ของความเข้มข้นของ HPMC และน้ำหนักโมเลกุลของพลาสติไซเซอร์ต่อการสูญเสียแทนเจนต์ ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าการสูญเสียแทนเจนต์เพิ่มขึ้นเมื่อความถี่เพิ่มขึ้นในทุกกรณีเมื่อความเข้มข้นของโพลิเมอร์เปลี่ยนจาก 10% เป็น 20% w/v พบการสูญเสียแทนเจนต์เพิ่มขึ้น 0.004278, 0.006923 และ 0.009028 สำหรับโซลูชัน HPMC E5 10, 15, 20% w/v ตามลำดับ สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับจุดพัวพันที่มากขึ้นของเครือข่ายสารละลายโพลิเมอร์เมื่อความเข้มข้นของโพลิเมอร์เพิ่มขึ้น ดังนั้น สารละลายโพลิเมอร์จึงแสดงโมดูลัสในการกักเก็บ การสูญเสียแทนเจนต์ และความหนืดที่สูงขึ้น
เอกสารอ้างอิง
(1) Aulton ME, Abdul-Razzak MH และ Hogan JE คุณสมบัติเชิงกลของ ฟิล์มไฮดรอกซีโพรพิลเมทิลเซลลูโลสที่ได้จากระบบน้ำ ยา การพัฒนา อินด.ฟาร์มา. (2524) 7: 649-568
(2) เอส. โอบารา, ดับบลิว. เจมส์. คุณสมบัติของฟิล์มฟรี จัดทำ จากโพลิเมอร์ที่เป็นน้ำด้วยเทคนิคการฉีดพ่น พรอม lRes (1994) 11: 1562-1567
(3) ซี เรมูนัน-โลเปซ และ อาร์ บอดไมเออร์ เครื่องกลและ คุณสมบัติการส่งผ่านไอน้ำของพอลิแซ็กคาไรด์ ภาพยนตร์ ผู้พัฒนายา อินด.ฟาร์มา. (2539) 22: 1201-1209
(4) S Honary, H Orafai และ A shojaei อิทธิพลของ น้ำหนักโมเลกุลของพลาสติไซเซอร์ต่อขนาดละอองของ สารละลายน้ำ HPMC โดยใช้วิธีทางอ้อม ผู้พัฒนายา อินด.ฟาร์มา. (2543) 26: 1019-1024
